وَ رَسُوُلُهُ، أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».[1]

1189- احتياط واجب آن است كه نمازگزار تشهد را به غير ترتيبى كه در صورت تشهد بيان شد نخواند.

واجبات مربوط به تشهّد:

1190- واجبات راجع به تشهد هفت چيز مى‌باشند:

1- نشستن به مقدار گفتن ذكر تشهّد، 2- گفتن شهادتين، 3- صلوات فرستادن بر محمّد و آل محمّد (عَلَيْهِمُ الصَّلَواتُ مِنْ رَبِّهِمْ)، 4- طمأنينه، 5- مراعات ترتيب، با مقدم كردن شهادت اول- شهادت دادن به وحدانيّت خداوند تعالى- بر شهادت دوم- شهادت دادن به رسالت حضرت رسول اكرم (ص)- و مقدم كردن اين دو شهادت بر صلوات، به گونه‌اى كه در صورت تشهّد ذكر شد، 6- رعايت موالات بين جملات سه گانه تشهّد و كلمات و حروف آنها، به طورى كه عرفاً موالات صدق كند، 7- اداء كردن تشهّد از نظر حركات و سكنات و حروف و كلمات، بر طبق عربى صحيح.

1191- كسى كه ذكر تشهّد را نمى‌داند، بايد آن را ياد بگيرد، و تا زمانى كه ياد نگرفته است بايد تشهّد را با تلقين شخص ديگر بخواند؛ و اگر وقت نماز تنگ است يا كسى نيست كه او را تلقين نمايد، بايد هر مقدار از تشهّد را كه مى‌تواند به عربى بگويد، و ترجمه بقيه آن را به طور صحيح به زبان مادرى خودش بگويد؛ و اگر هيچ چيز از تشهّد را نمى‌داند، بايد به ترجمه تمام آن اكتفاء نمايد؛ و اگر ترجمه آن را هم نمى‌داند، بايد به مقدار گفتن تشهّد ذكر ديگرى بگويد، و اگر مى‌تواند «الْحَمْدُ لِلَّهِ» را صحيح اداء كند، بهتر است آن را اختيار نمايد؛ و اگر از ذكر هم چيزى نمى‌داند، أحوط آن است كه به قدر تشهد بنشيند، و در صورت امكان ذكر خدا را در قلب خود بگذارند.

مستحبات مربوط به تشهّد:

1192- مراعات دوازده چيز در هنگام تشهد براى نمازگزار مستحب مى‌باشد:

[1] - شهادت مى‌دهم كه خدايى سزاوار پرستش نيست مگر خدايى كه يگانه است و شريك ندارد، و شهادت مى‌دهم كه محمّد( ص) بنده خدا و فرستاده او است، خدايا درود فرست بر محمّد و آل محمّد( عَلَيْهِمُ الصَّلَواتُ مِنْ رَبِّهِمْ).