كه سجده بر آن صحيح است بكشد؛ و اگر ممكن نيست ولى وقت وسعت دارد، بايد نماز را بشكند؛ و اگر وقت تنگ است، بايد به دستور مسأله قبل عمل كند.

1133- اگر نمازگزار بعد از سجده بفهمد پيشانى را روى چيزى گذاشته است كه سجده بر آن باطل مى‌باشد اشكال ندارد.

1134- سجده كردن براى غير خداوند متعال حرام است، پس كسانى كه مقابل قبر ائمّه (عليهم السلام) پيشانى خود را بر زمين مى‌گذارند، اگر به قصد سجده براى غير خدا باشد حرام است؛ و گرنه اشكال ندارد؛ ولى خوب است اين عمل را ترك نمايند، تا محّل تهمت دشمن واقع نشوند.

مستحبات مربوط به سجود:

1135- مراعات سى امر راجع به سجود براى نمازگزار مستحب است:

1- اگر ايستاده نماز مى‌خواند، بعد از آنكه سر از ركوع برداشت و كاملًا ايستاد براى سجده اول تكبير بگويد، و اگر نشسته نماز مى‌خواند، بعد از آنكه ركوع را تمام كرد و كاملًا نشست تكبير بگويد، 2- هنگام گفتن تكبير به همان كيفيتى كه در فقره (1007)- مستحبات تكبيرة الإحرام- گفته شد دستها را بلند كند، 3- اگر نمازگزار مرد است هنگام رفتن به سجده دستها را اول بر زمين بگذارد؛ و اگر زن است زانوها را اول بر زمين بگذارد، 4- تمام اعضاء هفتگانه سجده را به طور كامل و بيش از حدّ واجب بر زمين بگذارد، 5- بينى را بر مهر يا چيزى كه سجده بر آن صحيح است قرار دهد، 6- در حال سجده كف دو دست را پهن كند و انگشتان آنها را بهم بچسباند، و به طورى كه سر انگشتان رو به قبله باشد دستها را برابر گوش خود قرار دهد، 7- در حال سجده به كنار بينى نگاه كند، 8- پيش از شروع به ذكر سجده اين دعاء را بخواند:

«أَللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ، وَ بِكَ آمَنْتُ، وَ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَ أَنْتَ رَبّي‌، سَجَدَ وَجْهي‌ لِلَّذي‌ خَلَقَهُ وَ شَقَّ سَمْعَهُ وَ بَصَرَهُ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ، تَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقينَ».

9- سجده را طولانى كند، و ذكر سجود را تكرار كند، ولى نه به حدّى كه از سجده خارج شود يا براى او مَلال‌آور باشد، 10- ذكر سجده را به عدد طاق- سه، پنج، هفت و ...- ختم كند، با اين توضيح كه ختم به عدد پنج افضل از ختم به عدد سه است، و ختم‌