نماز بخواند، بهتر است نماز را تأخير بيندازد، و در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز را بخواند.

مستحبات مربوط به قيام:

994- مراعات نه چيز در حال قيام براى نمازگزار مستحب مى‌باشد:

1- بدن را راست نگهدارد، 2- شانه‌ها را پايين بيندازد، 3- دستها را روى رانها بگذارد، 4- انگشتها را به هم بچسباند، 5- جاى سجده را نگاه كند، 6- سنگينى بدن را به طور مساوى روى دو پا بيندازد، 7- با خضوع و خشوع باشد، 8- پاها را برابر هم بگذارد، 9- اگر نمازگزار مرد است پاها را به اندازه سه انگشت تا يك وجب از هم فاصله بدهد؛ و اگر زن است پاها را بهم بچسباند.

شك در قيام:

995- هرگاه نمازگزار شك كند كه قيام در حال تكبيرة الإحرام يا قيام متصل به ركوع و يا قيام بعد از ركوع را انجام داده است يا نه، چنانچه داخل در جزء بعد از قيام شده باشد نبايد به شك خود اعتناء كند، و بايد بنا بگذارد كه قيام را انجام داده است، پس اگر در حال استعاذه يا قرائت شك كند كه قيام در حال تكبيرة الإحرام را انجام داده است يانه، و يا پس از ورود به ركوع شك كند كه قيام متصل به ركوع را بجا آورده است يا نه، و يا پس از خم شدن براى سجده- هرچند به حدّ سجود نرسيده باشد- شك كند كه قيام پس از ركوع را بجا آورده است يا نه، شك او اعتبار ندارد.

سوم- تكبيرة الإحرام:

996- «اللَّهُ اكْبَر» مقارن با نيّت نماز را تكبيرة الإحرام گويند، و نمازگزار با گفتن اين جمله داخل در نماز مى‌شود، و تا زمانى كه با گفتن سلام از نماز خارج نشده است بايد از انجام تمام كارهايى كه بر نمازگزار حرام است خوددارى نمايد.

997- گفتن تكبيرة الإحرام در اول هر نماز، واجب و ركن است، و بايد حروف «اللَّه» و حروف «اكْبَر» و دو كلمه «اللَّهُ اكْبَرُ» پشت سر هم و به عربى صحيح گفته شوند؛ و اگر كسى آنها را به عربى غلط بگويد يا مثلًا ترجمه آنها را به فارسى بگويد صحيح نيست؛ و أحوط آن است كه نمازگزار لام «اللَّه» و راء «اكْبَر» را تفخيم‌