943- اگر نمازگزار در بين نمازى كه با قصد قربت شروع كرده است نيّت كند كه الآن يا چند دقيقه بعد آن نماز را رها كند يا كار مبطلى را انجام دهد، چه با اين قصد نماز را تمام كند يا اينكه جزئى از نماز را به قصد جزئيت بجا آورد و يا اينكه پيش از انجام جزئى از قصد خود منصرف شود و به نيّت اوّلى برگردد، چنانچه در اين حالات با همان قصد قربت باشد نمازش صحيح است، پس نيّت قطع و نيّت قاطع مادامى كه محقق نشده‌اند مبطل نمى‌باشند، البته به شرط بقاء قصد قربت.

مواردى كه عدول جائز است:

944- منظور از عدول در نماز برگشتن از نيّت نمازى به نماز ديگر مى‌باشد، و در تحقق آن مجرد قصد كافى است.

945- عدول از نمازى به نماز ديگر در ده مورد جائز است:

اول: در نمازهايى مانند نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاء كه بايد به ترتيب خوانده شوند، عدول از دومى به اوّلى جائز است، پس اگر نمازگزار پيش از بجا آوردن نماز ظهر يا نماز مغرب از روى فراموشى مشغول نماز عصر يا نماز عشاء شود، و در بين آن متذكر شود كه نماز ظهر يا نماز مغرب را نخوانده است، مادامى كه از محل عدول نگذشته است بايد به نماز ظهر يا نماز مغرب عدول كند؛ امّا اگر از محل عدول گذشته باشد، مثلًا در نماز عشاء پس از ورود به ركوع ركعت چهارم متذكر شود كه نماز مغرب را نخوانده است، نمى‌تواند به نماز مغرب عدول نمايد، بلكه بايد آن نماز را به قصد عشاء تمام كند و بعد از آن نماز مغرب را بخواند؛ ولى اگر در قيام ركعت چهارم و قبل از ركوع باشد، محل عدول نگذشته، و واجب است به نماز مغرب عدول كند، و بنشيند، و به نيّت نماز مغرب تشهد و سلام را بگويد.

دوم: چنانچه كسى دو نماز قضاء يا بيشتر داشته باشد، و مشغول نمازى شود كه در ترتيب مؤخّر از ديگرى است، هرگاه از محل عدول نگذشته باشد، بايد به نمازى كه در ترتيب مقدّم است عدول نمايد، پس اگر مشغول قضاء نماز ظهر يا عصر شود، و در بين آن متذكر شود كه قضاء نماز صبح را نخوانده است، چنانچه داخل ركوع ركعت سوم نشده باشد، بايد به نماز صبح عدول نمايد؛ ولى اگر داخل ركوع ركعت سوم شده باشد، بايد آن نماز را به همان نيّتى كه از ابتداء داشته است بخواند، و بعد از آن قضاء نماز