اشكال ندارد؛ ولى در غير اين قبيل مكانها در صورتى مى‌شود نماز خواند كه مالك آن اجازه بدهد، يا حرفى بزند كه معلوم شود براى نماز خواندن اذن داده است، مثل اينكه به كسى اجازه دهد در ملك او بنشيند يا بخوابد، كه از اينها فهميده مى‌شود براى نماز خواندن هم اذن داده است.

845- زمين بسيار وسيعى كه براى بيشتر مردم مشكل است موقع نماز از آنجا بجاى ديگر بروند، نماز خواندن در آن بدون اجازه مالك اشكال ندارد.

شرط دوم- ماندن در آن حرام نباشد:

846- اگر نمازگزار در جايى كه غصب نيست ولى ماندن در آن حرام است نماز بخواند- مثلًا زير سقفى كه نزديك است خراب شود يا محلى كه با ماندن در آن در معرض خطر ريزش كوه يا سيل يا درنده قرار مى‌گيرد- معصيت كرده است، ولى نمازش صحيح مى‌باشد.

847- احتياط مستحب آن است كه نمازگزار در جايى نماز بخواند كه اطمينان داشته باشد نماز را تمام مى‌كند؛ و در جايى كه به واسطه احتمال باد و باران و زيادى جمعيت و مانند اينها اطمينان ندارد كه بتواند نماز را تمام كند، بهتر است در آنجا به نماز نايستد.

848- جلو ايستادن زن از مرد در حال نماز كراهت دارد؛ و بهتر است جاى سجده او از جاى ايستادن مرد كمى عقب‌تر باشد؛ ولى اگر وقت نماز تنگ است يا به علت ديگر ناچار باشند كه زن جلو بايستد كراهت ندارد.

849- اگر زن برابر مرد يا جلوتر از او بايستد و با هم وارد نماز شوند، لازم نيست نماز را دوباره بخوانند؛ و اما اگر يكى از آنها نماز نخواند، مقدم يا مؤخر بودن يكى از ديگرى اشكال ندارد.

850- اگر بين مرد و زن ديوار يا پرده يا چيز ديگرى باشد كه يكديگر را نبينند، يا بين آنان حدّ اقل ده ذراع فاصله باشد، چنانچه زن در برابر مرد يا جلوتر از او به نماز بايستد، نماز هر دو صحيح و خالى از كراهت است، و همچنين است اگر مكان يكى از آنان به قدرى بلند باشد كه نگويند زن جلوتر از مرد يا برابر او ايستاده است.

851- نماز خواندن در جايى كه تار و ديگر آلات لهو بكار مى‌گيرند باطل نيست،