29- خواندن نماز با خضاب، پيش از شستن آن، 30- همراه داشتن پول فلزى كه بر آن صورت نقش شده باشد، 31- داخل كردن دست در زير لباس، به طورى كه به بدن متصل شود، 32- نماز خواندن با چيز متنجسى كه به تنهايى ساتر نمى‌باشند، مثل انگشتر و بند زير جامه و عرقچين و امثال اينها، 33- نماز خواندن در لباسى كه محتمل است مو يا كُرك گربه و خرگوش و مانند اينها بر آن باشد.

دسته سوم- شروط مكانى:

شروط مكانى مربوط به نمازگزار عبارتند از:

شرط اول- مكان نماز غصبى نباشد:

825- اگر نمازگزار در حال نماز بر چيزى يا در چيزى قرار بگيرد به طورى كه عرف بگويد در آن يا بر آن نماز خوانده است، اين قرار گرفتن تصرف صلاتى محسوب مى‌شود، و چنانچه غصبى باشد نمازش باطل است، پس نماز بر روى فرش غصبى كه روى زمين مباح پهن شده باشد و نيز نماز در مكان غصبى كه فرش مباح بر آن پهن شده باشد باطل است.

و همچنين است اگر فقط بدن نمازگزار در فضاء غصبى باشد، مثلًا نمازگزار تخت خود را در مكان غصبى بگذارد و براى نماز بر روى آن بايستد يا در ماشين يا قطارى نماز بخواند كه بر روى زمين غصبى در حركت است، كه در اين دو صورت محل ايستادن او مباح است ولى فضائى كه در آن قرار دارد غصبى مى‌باشد؛ ولى اگر خاك يا چيز غصبى ديگرى مثلًا به فاصله بيست متر زير زمين مباح دفن شده باشد، نماز خواندن بر آن زمين اشكال ندارد، زيرا عرفاً تصرف صلاتى در اين صورت محقق نمى‌شود.

826- كسى كه در مكان غصبى زندانى شده است، بايد ايستاده نماز بخواند، و در همان حال ايستاده ركوع و سجود را با اشاره بجا آورد؛ ولى كسى كه خودش ناچار است در مكان غصبى باشد، نمازش در آنجا به طور معمول صحيح مى‌باشد.

827- اگر كسى در مكانى كه معتقد به غصبى بودن آن است نماز بخواند، و بعد بفهمد آن مكان غصبى نبوده است، چنانچه با قصد قربت نماز را بجا آورده باشد نمازش صحيح است.

828- اگر كسى آجر و آهن و يا سائر وسائل ساختمانى را غصب كند و با آن خانه‌