فراموش كرده است برسد، و در همان حال غفلت غسل كند و نماز بخواند، و بعد از نماز متوجه واقعه شود، نماز او از جهت بطلان غسلش باطل مى‌باشد؛ مگر اينكه طورى باشد كه با انجام دادن غسل بدن او نيز پاك شده باشد.

و در غير اين دو صورت اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند، و بدن يا لباسش با رطوبت مسريه به آن چيز برسد، و در همان حال غفلت نماز بخواند، و بعد از نماز متوجه واقعه شود- خواه از قبل طهارت داشته باشد، و خواه براى خواندن نماز تحصيل طهارت نموده باشد- نمازش صحيح مى‌باشد.

758- كسى كه دو لباس دارد، اگر بداند يكى از آنها نجس است ولى نداند كدام يك از آنها است، و نتواند هر دو را آب بكشد، چنانچه وقت دارد بايد با هر دو لباس نماز بخواند، مثلًا اگر مى‌خواهد نماز ظهر و عصر بخواند، بايد با هر كدام از آن دو لباس يك نماز ظهر و يك نماز عصر بخواند؛ ولى اگر وقت تنگ است، بايد نماز را در يكى از آن دو لباس بجا آورد؛ و به احتياط مستحب آن نماز را با لباس پاك قضاء نمايد.

759- كسى كه يك لباس دارد، اگر بدن و لباسش نجس شود، و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب داشته باشد، در صورتى كه نجاست هر دو مساوى باشد- مثلًا نجاست هر دو بول يا خون باشد- مخيّر است بين اينكه بدن را آب بكشد يا لباس را؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه بدن را تطهير كند، و اگر بدن را تطهير كرد مخير است بين اينكه با لباس نجس نماز بخواند يا با بدن برهنه؛ ولى اگر نجاست يكى شديدتر است، مثلًا نجاست يكى بول است كه بايد دو مرتبه آن را آب كشيد، و نجاست ديگرى خون است كه يكبار آب كشيدن آن كافى است، در اين صورت بايد متنجس به نجاست شديدتر را آب بكشد.

760- كسى كه غير از لباس نجس لباس ديگرى ندارد، اگر به واسطه سرما يا عذر ديگرى نمى‌تواند آن لباس را بيرون بياورد، بايد در همان لباس نماز بخواند، و نمازش صحيح است؛ ولى چنانچه بتواند آن لباس را بيرون بياورد، مخيّر است بين اينكه نماز را به دستورى كه براى برهنگان گفته شد بجا آورد يا با همان لباس نماز بخواند.

مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد:

761- در سه صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است: