شده است يا نه، در حكم آب مطلق مى‌باشد، يعنى چيز متنجّس را پاك مى‌كند، و وضوء و غسل هم با آن صحيح است؛ امّا اگر تغيير در حدّى باشد كه به آن آب مضاف بگويند، و بعداً به قدرى آب مطلق به آن اضافه شود كه موجب شك گردد كه آيا به اطلاق برگشته است يا نه، در حكم آب مضاف مى‌باشد، يعنى شى‌ء متنجّس را پاك نمى‌كند، و وضوء و غسل هم با آن صحيح نمى‌باشد.

10- هرگاه مكلّف نداند آبى مطلق است يا مضاف، اگر حالت سابقه آن را مى‌داند بايد همان حالت را اخذ كند؛ امّا اگر حالت سابقه آن را نمى‌داند، آن آب محكوم به مطلق و مضاف نيست، و مطهِّر خَبَث و رافع حَدَث نيز نمى‌باشد، و چنانچه كمتر از كُر باشد به ملاقات با نجاست نجس مى‌شود؛ ولى اگر به قدر كر باشد نجس نمى‌شود؛ اگرچه در اين فرض هم أحوط اجتناب است.

انواع آب مطلق:

آب مطلق داراى انواعى است:

اول: آب مادّه دار، يعنى آبى كه وصل به منبع ريزش يا جوشش است، مانند آب باران و آب چشمه و آب جارى وآب چاه.

دوم: آب كُر، يعنى آب راكدى كه داراى مادّه آسمانى و زمينى نمى‌باشد، ولى به مقدارى است كه در فقره (34) بيان مى‌شود.

آب مادّه‌دار و آب كُر را آب كثير يا آب معتصَم مى‌گويند.

سوم: آب قليل، يعنى آبى كه داراى مادّه نيست، و به مقدار كُر هم نرسيده باشد.

بنابر اين آب مطلق شش نوع مى‌باشد: 1- آب چشمه، 2- آب جارى، 3- آب باران، 4- آب چاه، 5- آب كُر، 6- آب قليل.

نوع اول و دوم- آب چشمه و آب جارى:

آب چشمه‌هايى كه داراى مادّه و جوشش هستند بعضى به نحو فَوَران و جارى و بعضى به نحو رَشح و غير جارى مى‌باشند؛ و مادّه بعضى از آبهاى جارى- مانند آب‌