مقابل وسط صف بايستد، 8- اهل علم و كمال و عقل و
تقوى و ورع در صف اول بايستند، و افضل آنها در جانب راست از صف اول بايستد، زيرا
آن صف افضل صفوف است، 9- مأموم نزديك امام بايستد، 10- مأموم جانب راست صف بايستد،
زيرا جانب راست صف افضل از جانب چپ آن مىباشد؛ و لكن در نماز ميّت صف آخر افضل است،
11- صفهاى جماعت منظم و راست باشند، 12- بين نمازگزارانى كه در يك صف ايستادهاند
فاصله نباشد، و شانه آنها در رديف يكديگر باشد، 13- هنگام گفتن «قَدْ قامَتِ
الصَّلاةُ» مأمومين برخيزند، 14- امام جماعت حال مأمومى را كه از ديگران ضعيفتر
است رعايت كند، و قنوت و ركوع و سجود را طول ندهد؛ مگر بداند همه كسانى كه به او
اقتداء كردهاند به طول دادن نماز مائل مىباشند، 15- امام جماعت در حمد و سوره و
ذكرهايى كه بلند مىخواند صداى خود را به قدرى بلند كند كه ديگران بشنوند؛ ولى
نبايد بيش از اندازه صدا را بلند نمايد، 16- هرگاه امام در ركوع بفهمد كسى تازه
رسيده و مىخواهد اقتداء كند، ركوع را دو برابر هميشه طول دهد، و بعد برخيزد هرچند
بفهمد شخص ديگرى هم براى اقتداء وارد شده است، 17- مأمومى كه دير به جماعت رسيده و
مثلًا در ركعت سوم اقتداء كرده است، هرگاه از قرائت فارغ شد، چنانچه امام هنوز به
ركوع نرفته باشد، در آنحال به تسبيح و تحميد و تهليل و ثناء الهى مشغول شود، و يك
آيه از آخر سوره را باقى گذارد كه پيش از ركوع بخواند، 18- امام بعد از سلام نماز
در جاى خود به هيئت نمازگزار بنشيند تا تمام مأمومين از نماز فارغ شوند؛ بلكه
احتياط مستحب آن است كه اگر امام مسافر است يكى از مأمومين را كه نماز تمام
مىخواند نائب خود در امامت قرار دهد، كه بعد از پايان نماز امام مأمومين بقيّه
نماز را به نائب او اقتداء كنند؛ و لكن نائب گرفتن مأمومى كه دير به نماز جماعت
رسيده است مكروه مىباشد؛ بلكه بهتر است امام كسى را كه در اقامه آن نماز حاضر
نبوده است نائب قرار ندهد، 19- بعد از آنكه امام سوره حمد را قرائت كرد مأمومين
بگويند: «الحمد لله رب العالمين».