غير اين امام نداده است، مزاحمت ديگرى با او حرام است.

584- مستحب است انسان در صورت دَوَران بين امامت و مأموم بودن، امامت را اختيار كند، زيرا ثواب امام زيادتر از ثواب مأموم است، و هرگاه امام قيام و ركوع و سجود خود را خوب بجا آورد، به قدر ثواب تمام مأمومين به او ثواب داده مى‌شود.

كسانى كه مكروه است پيشنماز شوند:

585- كسانى كه مكروه است پيشنماز شوند عبارتند از:

1- كسى كه مبتلا به خوره يا پيسى مى‌باشد، 2- كسى كه هنوز ختنه نشده، ولى در ترك آن معذور مى‌باشد، 3- كسى كه مأمومين راغب به امامت او نيستند، 4- كسى كه با تيمم نماز مى‌خواند، 5- كسى كه كسب او جولائى- بافندگى- يا دباغى است.

586- پيشنماز شدن افراد مذكور در فقره قبل براى امثال خودشان اشكال ندارد.

587- أولى‌ آن است كه هيچ ناقصى براى كامل و هيچ كاملى براى اكمل امامت نكند؛ بلكه اگر نقص او مانند قطع پا يا قطع دست باشد، مقتضاى احتياط وجوبى آن است كه امام جماعت نشود؛ و چنانچه از روى نسيان به قصد امامت جلو بايستد، مأمومين نبايد به او اقتداء نمايند، حتّى بنابر احتياط واجب كسى كه نمى‌تواند پا يا كف دست خود را به طور معمول روى زمين بگذارد نيز نمى‌تواند امام جماعت شود.

كيفيت نماز جماعت مأموم:

نماز جماعت مأموم به لحاظ اقتداء به امام جماعت داراى يكى از چهار حالت است:

اول- اقتداء در ركعت اول:

588- هرگاه مأموم قبل از نيّت امام در صف جماعت باشد، و بعد از تكبيرة الإحرام امام تكبير را بگويد، قرائت حمد و سوره بر او واجب نيست، بلكه امام اين واجب را به جاى او انجام مى‌دهد.

589- اگر مأموم درب مسجد برسد، و ببيند امام در ركوع ركعت اول است، و بترسد امام از ركوع سر بردارد، مى‌تواند همانجا اقتداء نمايد، و به ركوع برود، و بعد از ذكر