355- احتياط واجب آن است كه فاقد الطهورين- يعنى كسى كه براى تحصيل طهارت آب ندارد و يا اگر وظيفه‌اش تيمّم است چيزى كه تيمّم بر آن صحيح است ندارد- نماز را اداء بخواند، و قضاء آن را هم بجا آورد.

كيفيّت خواندن نماز قضاء:

356- در هر حالى از سفر يا حضر نماز فوت شود، مكلّف بايد قضاء آن را طبق وظيفه‌اى كه در حال فوت نماز داشته است بجا آورد، پس اگر مثلًا در سفر نماز ظهر از او فوت شده باشد، بايد قضاء آن را شكسته بخواند، اگرچه در حضر باشد؛ و اگر در حضر از او فوت شده باشد، بايد قضاء آن را تمام بجا آورد، اگرچه در سفر باشد.

357- اگر از مسافرى كه وظيفه او در حال اداء نماز جمع بين قصر و تمام است نمازى فوت شود، براى قضاء آن نيز بايد جمع بين قصر و تمام نمايد.

358- اگر از كسى كه در اول وقت نماز حاضر و در آخر وقت مسافر است نمازى فوت شود، بنابر اظهر بايد تكليف آخر وقت را بجا آورد، و همچنين است اگر در اول وقت مسافر و در آخر آن حاضر باشد.

359- اگر از مسافر در چهار مكانى كه مخير است نماز را قصر يا تمام بخواند نمازى فوت شود، اقوى آن است كه قضاء آن را شكسته بجا آورد، هرچند بخواهد قضاء را در همان اماكن بجا آورد.

360- نماز قضاء وقت خاصى ندارد، و كسى كه نماز واجبى از او فوت شده است هر وقت از شبانه روز مى‌تواند قضاء آن را بجا آورد، چه در سفر باشد يا در حضر.

361- كسى كه نماز قضاء دارد، نبايد در خواندن آن كوتاهى كند؛ ولى واجب نيست فوراً آن را بجا آورد.

362- مريضى كه نمى‌تواند ايستاده و به صورت كامل نماز بخواند، اگر يك يا چند نماز قضاء داشته باشد، جائز است نماز قضاء را طبق وظيفه‌اى كه در حال مرض دارد انجام دهد؛ ولى اگر اميد به خوب شدن ندارد يا ترس از مرگ مفاجات دارد، أحوط آن است كه به هر نحو ممكن باشد نماز قضائش را بجا آورد، و در هر صورت چنانچه بعداً بهبود پيدا كند، بايد آن نماز قضاء را به طورى كه در حال صحت بر او واجب شده بود دوباره قضاء نمايد.