كَسَبَتا، وَ هذِه‌ رَقَبَتي‌ خاضِعَةً لَكَ لِما أَتَتْ، وَ ها أَنَا ذا بَيْنَ يَدَيْكَ، فَخُذْ لِنَفْسِكَ الرِّضا مِنْ نَفْسي‌ حَتّى‌ تَرْضى‌، لَكَ الْعُتْبى‌، لاأَعُودُ لاأَعُودُ».

و سپس سيصد مرتبه بگويد: «أَلْعَفْوَ»، وپس از آن بگويد:

«رَبِّ اغْفِرْ لي‌ وَ ارْحَمْني‌، وَ تُبْ عَلَيَّ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ».

66- نمازهاى نافله را مى‌توان نشسته خواند؛ ولى بهتر است نمازگزار دو ركعت نماز نافله نشسته را يك ركعت حساب كند، مثلًا كسى كه مى‌خواهد نافله ظهر را كه هشت ركعت است نشسته بخواند، بهتر است شانزده ركعت بخواند، و اگر مى‌خواهد نماز وَتر را نشسته بخواند، بهتر است دو نماز يك ركعتى نشسته بخواند.

67- خواندن نوافل يوميّه- غير از نافله ظهر و عصر- در سفر جائز است.

وقت نافله‌هاى شبانه روزى:

69- وقت نافله ظهر همان وقت نماز واجب ظهر است؛ و نافله ظهر پيش از نماز واجب ظهر خوانده مى‌شود؛ و وقت فضيلت آن از اول ظهر است تا زمانى كه سايه شاخص- كه بعد از ظهر پيدا مى‌شود- به اندازه دو هفتم آن بشود، مثلًا اگر درازاى شاخص هفت وجب باشد، هرگاه سايه آن به دو وجب برسد آخر وقت فضيلت نافله ظهر است.

70- جائز نيست نمازگزار نافله ظهر را قبل از زوال بخواند؛ مگر در دو مورد:

اول: در روز جمعه.

دوم: در صورتى كه بداند بعد از زوال مشغول كارى مى‌شود كه در آن هنگام نمى‌تواند نافله ظهر را بخواند.

71- وقت نافله عصر همان وقت نماز واجب عصر است؛ و نافله عصر پيش از نماز واجب عصر خوانده مى‌شود؛ و وقت فضيلت آن از اول زوال است تا زمانى كه سايه شاخص- كه بعد از زوال پيدا مى‌شود- به اندازه چهار هفتم آن برسد.

72- چنانچه نمازگزار بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها انجام دهد، بايد نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند.

73- وقت نافله مغرب همان وقت نماز واجب مغرب است، ولى اين نافله بعد از نماز واجب مغرب خوانده مى‌شود؛ و وقت فضيلت آن بعد از تمام شدن نماز مغرب‌