«أَللَّهُمَّ أَخْزِ أَمَتَكَ في‌ عِبادِكَ وَ بِلادِكَ، ...».

احكام مربوط به نماز ميّت:

1183- احتياط آن است كه نمازگزار در همه دعاءهايى كه گفته شد قصد معنا كند نه صِرف حكايت الفاظ.

1184- بايد نمازگزار تكبيرها و دعاءها را طورى پشت سرهم بخواند كه نماز از صورت خود خارج نشود.

1185- اگر نماز ميّت را به جماعت مى خوانند، بايد همه نمازگزاران تكبيرها و دعاءهاى آن را هم بخوانند، و با خواندن امام جماعت از آنها ساقط نمى‌شود.

1186- اگر كسى دعاءهاى نماز ميّت را حفظ نباشد، مى‌تواند از روى كتاب بخواند.

1187- اگر دو يا چند ميّت هم مذهب باشند، مى‌توان براى هر كدام جداگانه نماز خواند، و مى‌توان بر همه آنها يك نماز خواند- هرچند در وجوب نماز و استحباب آن مختلف باشند- و در اين صورت بايد همه جنازه‌ها را مرتّب و پهلوى هم جلوى نمازگزار بگذارند، و نمازگزار بايد از «أَللَّهُمَّ هذا عَبْدُكَ ...» ضميرها را به صورت تثنيه يا جمع بياورد.

1188- اگر چند جنازه باشد، و تأخير نماز بر تك تك آنها سبب فساد باشد، بايد براى همه آنها يك نماز بخوانند.

1189- اگر در نماز ميّت إثنى‌ عشرى سهواً كمتر از پنج تكبير بگويند، در صورتى كه موالات نماز از بين نرفته باشد، بايد تكبير فراموش شده را با دعاء آن بگويند؛ ولى اگر موالات از بين رفته باشد، اعاده نماز واجب است.

1190- لازم نيست در خواندن دعاءهاى بعد از تكبيرات اقتصار بر مأثور شود، بلكه مى‌توانند هر دعائى را- مادامى كه دعاء اول مشتمل بر شهادتين و دعاء دوم مشتمل بر صلوات بر رسول اكرم و آل او (عليهم السلام) و دعاء سوم مشتمل بر دعاء براى مؤمنين و مؤمنات و دعاء چهارم مشتمل بر دعاء براى ميّت باشد- بخوانند، و نيز قرائت‌