891- كسى كه غسل مسّ ميّت انجام مى‌دهد، اگر در بين غسل حدثى از او سر بزند، بايد غسل را دوباره انجام دهد.

892- كسى كه غسل مسّ ميّت انجام داده است، اگر بخواهد نماز بخواند لازم نيست وضوء بگيرد.

893- اگر كسى چند ميّت را مسّ كند، يا يك ميّت را چند بار مسّ نمايد، چنانچه يك غسل انجام دهد كافى است.

894- براى كسى كه بعد از مسّ ميّت غسل نكرده است، توقف در مسجد و جماع و خواندن آيه‌هايى كه سجده واجب دارند مانعى ندارد، پس حال مسّ ميت حال حدث اصغر است، با اين فرق كه مسّ ميّت موجب غسل مى‌باشد.

895- اگر كسى در تحقق مسّ شك كند، يا شك كند چيزى را كه مسّ كرده، انسان بوده است يا غير انسان، مرده بوده يا زنده، بدن او را مسّ كرده يا مو يا لباسش را، يا شك كند كه بدن ميّت سرد بود يا نه، در همه اين صور غسل مسّ ميّت بر او واجب نمى‌شود؛ امّا اگر بداند بدن ميّت را مسّ كرده است، ولى شك كند كه بعد از غسل بوده يا نه، واجب است غسل نمايد، بنابر اين مسّ كردن استخوان بدون گوشتى كه در بيابان يا قبرستانهاى غير مسلمين پيدا شود، و معلوم باشد كه استخوان انسان است اشكال دارد؛ امّا اگر استخوانى را در قبرستان مسلمين مسّ نمايد، موجب غسل نمى‌شود.

896- اگر كسى چند مرده را كه مشتبه بين انسان و غير انسان مى‌باشند مسّ كند، غسل بر او واجب نمى‌شود؛ هرچند أحوط آن است كه غسل نمايد.

897- مسّ خون و عرق و چرك و ديگر فُضولات ميّت موجب غسل نمى‌شود.

ششم- غسل ميّت:

898- غسل ميّت يكى از غسلهاى واجب است، و چون از مسائل مربوط به اموات مى‌باشد در بخش احكام اموات ذكر خواهد شد.