كه در احكام ديات خواهد آمد ضامن مى‌باشد.

853- مستحب است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك كند، و پنبه و دستمال را عوض كند، و وضوء بگيرد يا اگر نمى‌تواند وضوء بگيرد تيمّم نمايد، و مانند نمازگزار رو به قبله بنشيند، و مشغول ذكر و دعاء و صلوات شود.

854- انجام دادن چند چيز براى حائض مكروه است:

1- خواندن قرآن، 2- همراه داشتن قرآن، 3- رساندن جايى از بدن به مابين خطهاى قرآن، 4- خضاب كردن به حناء و مانند آن.

چهارم- نفاس:[1]

خونى را كه زن به سبب زايمان مى‌بيند خون نفاس، و زن را در حال نفاس نُفَساء گويند.

855- اگر زائو خون نبيند يا به سبب مرض و مانند آن خونى از رحمش خارج شود كه به آن خون زايمان نگويند، آن زن از نفاس پاك مى‌باشد.

856- خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى‌بيند و مستند به درد زايمان نيست خون نفاس نمى‌باشد.

857- خونى كه پس از سزارين به سبب ولادت از مجراى طبيعى بيرون مى‌آيد خون نفاس است، هرچند در سزارين طفل را با جراحى خارج مى‌نمايند؛ امّا خونى كه از محل عمل به واسطه جراحى خارج مى‌شود نفاس نيست.

858- در تحقق نفاس لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته‌اى هم از رحم زن خارج شود، و خود او بداند يا چهار نفر يا دو نفر قابله بگويند اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد، خونى كه مى‌بيند خون نفاس است.

859- هرگاه زن شك كند كه چيزى از او سقط شده است يا نه، يا شك كند چيزى كه سقط شده است اگر مى‌ماند انسان مى‌شد يا نه، لازم نيست وارسى كند، و خونى كه‌

[1] - نفاس به معناى ولادت و زايمان است.