خون
مشتبهى كه براى اثبات حيض بودن آن از قاعده عادت و صفات استفاده مىشود بر دو قسم
است:
1-
خون مشتبه واقع در ده روز، 2- خون مشتبه متجاوز از ده روز.
اول-
خون مشتبه واقع در ده روز:
781-
زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه يا فقط عادت وقتيّه دارد، اگر در وقت عادت يا دو سه
روز جلوتر يا عقبتر خون ببيند، به طورى كه عرفاً بگويند حيض را جلو يا عقب
انداخته است، هرچند آن خون نشانههاى حيض را نداشته باشد بايد آن را حيض قرار دهد؛
و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده است- مثلًا پيش از سه روز پاك شود- بايد عبادتهايى
را كه بجا نياورده است قضاء نمايد.
782-
مبتدئه و مضطربه و ناسيه و زنى كه عادت عدديّه دارد، چنانچه خونى به صفات حيض
ببينند، بايد آن را حيض قرار دهند؛ و اگر بعد بفهمند حيض نبوده است- مثلًا پيش از
سه روز پاك شوند- بايد عباتهايى را كه بجا نياوردهاند قضاء نمايند.
783-
زنى كه معمولًا ماهى يك مرتبه خون مىبيند، اگر در يك ماه دو مرتبه خونى ببيند كه
نشانههاى حيض را داشته باشد، چنانچه روزهايى كه در وسط پاك بوده است از ده روز
كمتر نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد.
784-
اگر زن سه روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانههاى حيض دارد، و بعد ده روز يا بيشتر
خونى كه نشانههاى استحاضه دارد ببيند، و دوباره سه روز خونى به نشانههاى حيض
ببيند، بايد خون اول و آخر كه نشانههاى حيض داشتهاند را حيض قرار دهد.
785-
زنى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارد، اگر تمام روزهاى عادت و چند روز پيش از آن و
چند روز هم بعد از آن يا همه روزهاى عادت و چند روز پيش از آن يا تمام روزهاى عادت
و چند روز هم بعد از آن خون ببيند، و در هر سه فرض شماره روزها از ده روز بيشتر
نباشد، همه آنها حيض است؛ ولى اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را كه در روزهاى
عادت ديده حيض است، امّا خونى كه پيش از عادت و بعد از آن ديده