و نماز احتياط- كه بايد بعد از نماز انجام شود- در صورتى كه آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد وضوء گرفتن لازم نيست.

585- كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتى كه ممكن است بايد به مقدار نماز از خروج آنها جلوگيرى كند، اگرچه خرج داشته باشد؛ بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه مى‌شود، احتياط مستحب آن است كه خود را معالجه نمايد.

586- كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، لازم نيست بعد از خوب شدن مرض نمازهايى را كه در آن وقت مطابق وظيفه‌اش خوانده است قضاء نمايد، و همچنين اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، اعاده آن نماز لازم نيست.

587- مسلوس البول- هرچند حدث او ادامه داشته باشد- جائز است بعد از وضوء خطّ قرآن را مسّ نمايد؛ ولى بر مسلوس الريح و مبطون جائز نيست.

خلل و شك در وضوء:

منظور از خلل ايجاد نقص در عمل است، و منظور از شك ترديد در آن مى‌باشد.

588- كسى كه در كارهاى وضوء و شرائط آن- مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن- زياد شك مى‌كند، نبايد به شك خود اعتناء نمايد.

589- اگر كسى شك كند كه وضوئش باطل شده است يا نه، بايد بنا بگذارد كه وضوئش باقى است؛ و همچنين اگر وضوء نداشته، و شك كند كه وضوء گرفته است يا نه، بايد وضوء بگيرد.

590- كسى كه بعد از بول بدون اينكه استبراء كند وضوء گرفته است، چنانچه بعد از وضوء رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوء او باطل مى‌باشد.

591- كسى كه مى‌داند وضوء گرفته و حدثى هم از او سر زده- مثلًا بول كرده است- ولى نمى‌داند كداميك جلوتر بوده است، اگر زمان وضوء را بداند لازم نيست براى نماز وضوء بگيرد؛ ولى اگر زمان وضوء را نداند، چنانچه پيش از نماز است بايد وضوء