اخلاق اجتماعى‌

17- خلق نيكو:

اخلاق بر دو گونه است: اخلاقى كه تنها براى تصفيه باطن و خودسازى نفس مفيد است، و اخلاقى كه در اجتماع نيز اثرات مفيد دارد و روابط اجتماعى را مستحكم مى‌دارد، و اينك احاديثى در اين مورد به طور نمونه نقل مى‌شود و از ذكر همه آن‌ها كه موجب اطاله نوشته مى‌شود، مانند 16 باب گذشته خوددارى مى‌شود.

1- چهار چيز در هر كس باشد، ايمانش كامل مى‌گردد: راستى و أداى امانت و حيا و خلق نيكو.

2- مؤمن بعد از انجام فرايض، عملى محبوبتر پيش خدا از اين نياورد كه مردم را از لحاظ خلقش در وسعت گذارد (مردم از اخلاق او راحت باشند و نه در اذيت).

3- صاحب خلق نيكو، پاداش روزه‌دار شب زنده‌دار را دارد.

4- همان‌گونه كه خورشيد يخ را آب مى‌كند، خوش‌خلقى گناه را از بين مى‌برد.

5- با فضيلت‌ترين شما كسانى باشند كه اخلاق‌شان نيكوتر باشد و همنشين نواز باشد، آن‌ها با مردم انس گيرند و مردم با آن‌ها انس گيرند و روى فرش‌شان نشينند.