نجات دهد.

به هر حال علما و طلاب بايد هميشه مراقب خود باشند كه من حيث لا يشعر در چاه كثيف رقابت نيفتند كه جمعى در هر زمان و مكان در آن افتاده‌اند.

12- قول بغير علم:

گفتن و حكايت نمودن جزمى از چيزى كه معلوم انسان نيست، جايز نيست، و اين عمل در بيان احكام شرعى به منزله افتراى بر خداوند است.

جمع زيادى از اهل علم كه مورد سؤال مردم در احكام شرعى قرار مى‌گيرند، خجالت مى‌كشند كه صريحاً بگويند نمى‌دانيم، و لذا به انواع مختلف طفره مى‌روند. ولى عده‌اى كه تقوا ندارند و ترس خدا در دل‌هاى تاريك آنان وجود ندارد به مجرد احتمال جواب مردم را مى‌دهند و بر خلاف ما انزل الله و سنت نبوى و بدون مدرك معتبر و ندانستن فتواى مجتهدين فتوى مى‌دهند، اينان شياطينى‌اند كه در لباس اهل علم در آمده‌اند.

«أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» (بقره- 80).

«إِنَّما يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشاءِ وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» (بقره 169) و غير اين دو آيه.