فصل دوم: در آن‌چه كه زبان آن را ترك كند

1- ذكر آن‌چه كه موجب كفر و ارتداد مى‌شود، پاره‌اى از مردم احمق و بدزبان گاهى مى‌گويند اگر خدا هم بگويد من آن را قبول ندارم يا مى‌گويند دين چيست من آن را نمى‌پذيرم، اين بدبخت‌ها نمى‌دانند كه اين سخن‌ها موجب ارتداد مى‌شود. مرتد بايد كشته شود و مال او بين ورثه مسلمانش تقسيم شود و زنش از او جدا مى‌شود و بايد عده نگهدارد و اين سه حكم بر مرتد حتى اگر توبه هم كند تطبيق مى‌شود، انسان بايد نسبت به خدا و رسول و دين بسيار با ادب باشد.

2- دروغگويى از پست‌ترين اخلاق آدمى است كه روسياهى دين و دنيا را در پى دارد. مردم نادان گاهى براى گرم كردن مجلس و يا خنداندن مردم دروغ مى‌گويند و گناه را مرتكب مى‌شوند، وقتى به بعضى از مردم تعارف مى‌شود كه غذا بخورد يا آن‌كه گرسنه است مى‌گويد سيرم يا غذا خورده‌ام هم از غذا محروم مى‌شود و هم دروغ مى‌گويد، مسلمان بايد اين عادت پست را ترك كند.

3- غيبت كردن كه محل ابتلاى همه است اكيداً حرام مى‌باشد. در قرآن مى‌فرمايد آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده‌