انسان راه پيدا كند، انسان را منقلب مى‌كند، از انسان موجود ديگرى مى‌سازد. انسانى‌كه از حيوان پايين‌تر بود. «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»[1] انسان بد، مثل حيوانات و چهار پايان است؛ بلكه از حيوانات هم بدتر است. همين انسان وقتى با قرآن انس بگيرد و با جان و روح خود قرآن را لمس كند، از فرشته‌ها بالاتر مى‌رود. «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»[2] هركس به قرآن عمل كند از كسانى مى‌شود كه‌" خَيْرُ الْبَرِيَّةِ" است.

فوايد معرفت قرآن‌

مقام انسان با معرفت قرآن آن‌قدر بالا مى‌رود كه از بهترين مخلوقات مى‌شود. اين مقامى را كه قرآن بيان مى‌كند، مقام اعتبارى نيست كه بگوييم فلانى مدير است و فلانى معاون، فلانى دگروال است و فلانى جنرال، فلانى رئيس است و فلانى وزير، اين‌ها مقام‌هاى اعتبارى است و به جان و روح انسان مربوط نيست. «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» مقام معنوى است كه روح انسان را منقلب مى‌كند و به ملكوت اعلى مى‌رساند. (جان اگر عوض شد، جهان عوض مى‌شود) اين جان چيست كه شاعر از آن نام مى‌برد؟ جان يعنى جهان‌بينى، جهان بينى انسان‌ها مختلف است و در جهان‌بينى باهم اختلاف‌

[1] - اعراف/ آيه 179

[2] - بينه/ آيه 7