وجود
ريشههاى فكرى و همگرايى به شكلگيرى و تأسيس كنگرهها و مجامعى انجاميد اين
انديشه گذشته از آنكه در ذهن حاكمان اسلامى جولان داشت، شرايطى را پديد آورد تا
مسلمانان به بازنگرى در اهداف گذشته و آينده خود دست بزنند و همچنين اين امكان را
براى مسلمانان فراهم كرد تا به پيشينه افتخارآميز خود و دستاوردهاى تمدن اسلامى
مباهات كنند و كرامت و عزت و شرافت و عظمتى را كه در گذشته داشتند، چراغ راه آينده
سازند و براى وصول به آن از مهمترين ركن كه «اتحاد و وحدت امت اسلامى» است، بهره
گيرند پس از سقوط امپراتوى عثمانى و به دنبال آن انحلال سيستم خلافت اسلامى- كه
اين امپراتورى در بخشى از جهان اسلام تشكيل داده بود- عصر نوينى در روابط بين مردم
مسلمان ايجاد شد اين عصر جديد، عصر وحدت جهان اسلام و اعتقاد به وحدت عموم مسلمين
بود كه در حقيقت محور اقدامات سياسى جديد به شمار مىرفت در اين عصر تلاش مىشد تا
به هر نحو ممكن سيستم خلافت اسلامى به شيوهاى نوين برقرار شود در جريان اين
تحولات كنفرانسها و اجلاسهاى متعددى با هدف نيل به وحدت جهان