3- حسادت و تكبر:

قسمت عمده رسولان خدا از صنف ضعيفان و فقراى جامعه بوده‌اند، تكبر و بزرگ‌منشى و رشك بردن مردم، سبب مى‌شود برنامه آسمانى رسولان مذكور به بن‌بست برسد و جز جمع محدودى به آنان گرويده نشوند. براى افراد فاسد و كوتاه‌نظر و نادان چه عذر بهتر از اينكه ما به يك فرد فقير و نادار چگونه ايمان بياوريم؟ يك فرد ضعيف و فاقد وسايل چگونه بر جان و بدن‌ها حكومت كند؟ لذا او را مسخره مى‌كردند. يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ‌

4- زبونى و ضعف نفسى‌

زبونى و احساس ضعف و خودباختگى در مقابل خودكامگان قلدر، در راه كمك به تحكيم حقايق و جانشين ساختن شرايع الهى و مكارم اخلاقى بجاى نظام‌هاى ستمگر و فاسد و عقائد و باورهاى باطل و خرافى يكى از موانع موفقيت اديان آسمانى بوده است. وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ‌ بارى تديّن با هدفمندى و واقعيت‌گرايى پيوند ناگسستنى دارد.

اين زبون‌حالى كه ديروز جنبه فردى داشت امروز جنبه عمومى و جهانى پيدا كرده است. و شرقى‌ها در مقابل غربى‌ها از نظر روانى بسيار آسيب‌پذير شده‌اند و تهاجم فرهنگى غرب در پناه جهانى‌سازى بدون مانع‌