حدود و تعزيرات هميشه شخصى است و از فاعل جنايت، بديگرى سرايت نمى‌كند. ولى در ديات گاهى ديه بغير فاعل تعلق مى‌گيرد، مثلا در قتل خطاى محض كه ديه آن بر عاقله است‌[1] ولى اگر عاقله نباشد يا داده نتواند دوباره به خود قاتل تعلق مى‌گيرد.

البته عاقله هيچ نوعى سرزنش اخلاقى و شرعى فعل قاتل را متحمل نمى‌شود و تنها در بعد اقتصادى مشغول الذمه مى‌شوند.

عقوبتهاى جرايم، عبارت از اعدام به اقسام مختلف، حسب اختلاف نوع جريمه و حبس ابد و حبس موقت و تازيانه زدن و تضمين قيمت و يا مثل اموال تلف شده و به اتلاف غاصب (مباشره و تسبيبا) و روزه گرفتن و اطعام نمودن و يا لباس دادن و حيوان (شتر و گوسفند) دادن و يا طلا و نقره و يا ساير اقسام ديه قتل، و انگشتان دست بريدن و به دار آويختن و يا دست راست و پاى چپ بريدن و تبعيد از محل اقامت و تقسيم مال بر ورثه و حرام شدن زن و يا شوهر بر يكديگر و موى سر تراشيدن و محروميت از ميراث، است.

حبس‌هاى زياد و طويل المدت كه در قانون جزايى دولت‌هاى امروزى مقرر شده است و آثار سوء اقتصادى و روانى و تربيتى دارد. در عقوبات اسلامى به جز در بعضى از موارد خاص وجود ندارد. و همچنين جريمه‌هاى نقدى كلان كه در تعزيرات دولتى، فعلا مرسوم است و در فقه وجود ندارد.

[1] - عاقله خويشاوندان ذكور قاتل است.( به فقه مراجعه شود)