1- جهان‌بينى و ايدئولوژى‌

نظر ما به عموم جهان، علل، اهداف آن و تصور ما از حقيقت همه جهان خصوصا انسان و تاريخ آن، به نام جهان‌بينى ياد مى‌شود. چنانچه نظر و تصور به خصوص ماديات محسوسه تعلق داشته باشد به آن نگاه تجربى حسى گفته مى‌شود. (جهان‌بينى مادى)

بلى! مراد از جهان‌بينى برداشت كلى و فلسفى از همه جهان هستى، حقايق و علل، مكونات و اهداف آن مى‌باشد.

جهان‌بينى إلهى به وجود آفريدگار واحد، توانا، دانا، حكيم، مدبر موجودات و خالق همه كائنات منتهى مى‌شود. كه هر جزء عالم داراى مصلحت و هدفى است و عبث، بيهودگى و سردرگمى در عالم وجود ندارد. و همه موجودات به سوى كمال لايق و هدف نهايى خود در حركتند.

صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‌

«خدا هرچيزى را كه آفريده محكم (و بدون نقص و خلل) قرار داده است. پروردگار ما بهرچيز لباس هستى‌اش را عطا فرموده و سپس او را (به كمال نهائى او) هدايت نموده است.»