مع الوصف كلام جمال و زينت بلاغت و فصاحت خود را دارا است، و هذا لعمر الله من عجائب نظم القرآن و در آيه هفدهم سوره هود: «أَ فَمَنْ كانَ عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ ..» (هود: 17) نيز مفسرين اختلاف زيادى (ولى كمتر از اختلاف در آيه فوق بقره) دارند كه اگر ضرب شود حاصل آن به هزاران مى‌رسد.

اساساً آيات مباركه‌ى قرآن، بسيار كلى القاء شده است كه كمتر مى‌شود آنها را در چهار چوب ظواهر معتبر باب الفاظ مهار نمود. و لذا اختلاف نظر در تفسير اكثر آيات به چشم مى‌خورد. و تقريباً همين موضوع را مى‌توان فارق ميان قرآن و احاديث نبوى دانست. و سپس مى‌شود اين موضوع را شاهد آورد كه قرآن ساخته و پرداخته ذهن پيامبر نيست و او آن جملات را- كه بيشتر از شش هزار آيه است- تركيب و تلفظ نكرده؛ بلكه متكلم آن خداوند مى‌باشد.

177- احضار ارواح؟

در اين زمان‌ها در شرق و غرب جمعى ادعا دارند كه ارواح انسان‌ها را حاضر مى‌سازند و با آنان صحبت مى‌كنند و آنها جواب مى‌دهند كه داستان آن بسيار دراز است.

بر احضار ارواح چند ايراد وارد آورده‌اند:

1- اگر روح حاضر شود همان گونه كه حاضر كننده آن را مى‌بيند بايد همه اهل مجلس آن را ببينند؛ چون همه داراى حس طبيعى مى‌باشند.

2- گاهى روح زنده را احضار مى‌كنند (به ادعاى خود شان)، در حالى كه آن شخص به كار خود مشغول است و هيچ شعورى به احضار خود توسط محضر ندارد. در حالى كه يك فرد بيشتر از يك روح ندارد.

3- روح آدمى جوهر مجرد است كه هيچ نسبتى به زمان و مكانى از زمان ومكان ديگر ندارد، چگونه از جايى بجايى احضار مى‌گردد؟

4- گاهى يك روح نزد كسى به گونه‌اى و صورتى حاضر مى‌شود و نزد ديگرى به صورتى ديگر.