اندر دل من هزار خورشيد بتافت‌

آخر به كمال ذره‌اى راه نيافت‌

آنان كه محيط فضل و آداب شوند

در جمع علوم شمع اصحاب شدند

راه زين شب تاريك نبردند به روز

گفتند فسانه‌اى و در خواب شدند

عيان نشد كه چرا آمدم، كجا بودم؟

دريغ ودرد كه غافل ز حال خويشتنم‌

ز كجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟

به كجا مى‌روم، آخر ننمايى وطنم‌

خاجه حافظ را شبى ديدم به خواب‌

گفتم‌اى در علم و دانش بى مثال‌

از چه بستى بر خود اين شعر يزيد

با وجود اين همه فضل و كمال؟

گفت واقف نيستى زين مسأله‌

مال كافر است بر مؤمن حلال‌

عجب در حيرتم از خواجه حافظ

به نوعى كش خرد زان عاجز آيد

چه حكمت ديد در شعر يزيد او

كه در ديوان نخست از وى سر آيد

اگر چه مال كافر بر مسلمان‌

حلال است و در او قيلى نشايد

ولى از شير عيبى بس عظيم است‌

كه لقمه از دهان سگ ربايد