آتش فشانى است. يعنى هر وقتى كه مردم ببينند، دين‌شان در خطر است، از همه چيز خود مى‌گذرند و جان آن‌ها در برابر دين، به اندازه يك دانه خرما ارزش ندارد؛ زن و مرد، پير و جوان، همه براى دفاع از دين قيام كردند. مى‌خواهم حرف ديگرى را نيز به شما بگويم و آن اين‌كه در واقع، اين از ارزش دين بود، كه شيعه و سنى را در اين كشور، باهم نزديك نمود. قبلا تعصبات و بدفهمى‌هاى كور، دراين كشور وجود داشت؛ وقتى كه پاى دين به ميان آمد، مردم احساس كردند كه دين‌شان در خطر است؛ سنى و شيعه، در جبهات جنگ باهم يكجا شدند و خون‌هاى پاك شهداى سنى و شيعه باهم در آميخت و درخت اخوت اسلامى را به بار آورد.

امروز، اگر ما در چند ولايت كشور، شوراهاى اخوت اسلامى داريم و علماى شيعه و سنى، با محبت مى‌نشينند و صحبت مى‌كنند و روى مشكلات كشور، بحث و گفتگو مى‌نمايند. از همه مهمتر، به اين موضوع نيز پى‌برده‌اند، كه ما باهم مشتركات زياد داريم و اختلافات بين شيعه و سنى، فقط در فروعات است. در حالى‌كه اين‌گونه اختلافات، حتى در ميان علماء و مجتهدين يك مذهب نيز، وجود دارد. تمام اين مسائل، از بركات خون‌هاى‌