را پوچ و تاريك ببيند؛ راهى جز خودكشى برايش باقى نمى‌ماند. وقتى تمام راه‌ها را بر روى خود مسدود مى‌بيند؛ دست به‌خودكشى مى‌زند.

آيا شما مى‌دانيد! كه امروز كشور ما، به‌كدام سمت و سوى در حركت است؟ به‌نظرمن، كشور به‌دور خود مى‌چرخد و كوچك‌ترين حركت انتقالى ندارد. دراين‌جا لازم مى‌دانم كه اين موضوع را خدمت دانشمندان محترم و علماى بزرگوار و فرزندان عزيز خود به‌عرض برسانم كه، روزهفتم و هشتم ثور را تاريخى فكر نكنيد؛ يعنى فقط به قضايايى تاريخى‌آن اكتفا نكنيد. بايد قضايايى اين دو روز تاريخى را تحليل كنيد و فلسفه هفتم وهشتم ثور را براى مردم، صحبت نماييد. علّت به‌وجود آمدن چنين روزها را براى مردم بگوييد، تا اين‌كه نسل‌هاى آينده كشور، از آن عبرت بگيرند.

ما از خود آينده داريم و بايد براى آينده خود درست بينديشيم. هفتم و هشتم ثور، در واقع دو روز است؛ يعنى امروز و فردا؛ ولى قضايايى كشور، تنها به امروز و فردا مربوط نمى‌شود؛ همان‌گونه كه تنها به هفتم و هشتم‌ثور سال 1357 قضيه ختم نشد. در سال‌هاى آينده نيز ختم نمى‌شود. ما اكنون در آستانه‌ى هفتم وهشتم‌ثور 1394 قرار داريم؛ اما بعداز گذشت سى و هفت سال، هنوز قضايا به‌قوت خود باقى است. در سال‌هاى آينده باز همين هفتم‌