أثر بمباران‌ها از بين رفت. اين‌ها همه تحليل مى‌خواهد، همه چيز بايد گفته شود تا يك مقدارى ما به خود آييم و از خواب غفلت بيدار شويم.

ما بايد به‌دست خود تقدير زندگانى خود را بنويسيم، كسى ديگر در تقدير ما مدخليت ندارد. اختيار به‌دست خود ماست. معذرت مى‌خواهم، جاى گريه است. من قصد توهين به‌كسى را ندارم؛ ولى واقعيت‌ها را بايد گفت: اين دومين دور مجلس شوراى ملى و مشرانو جرگه ما است؛ ولى تاكنون يك ماده، از آن ماده‌هايى كه در قانون اساسى كشور، طبق قانون نوشته شده است، در مجلس شوراى ملى و مجلس بزرگان نيامده است؟ تا شكل قانونى را به‌خود بگيرد. طبق قانون؛ يعنى بايد از تصويب مجلسين بگذرد تا زمينه استفاده آن‌ها بصورت مشروع مهيا شود.

شما فكر مى‌كنيد؛ با اين وضعيت كه مجلس شوراى ملى دارد، بتوانند كارى را انجام دهند؟ همه‌اى ما و شما چوكى (صندلى) هاى خالى مجلس را مشاهده مى‌كنيم. آيا اين‌ها مى‌توانند مشكلات افغانستان امروزى را حل كنند؟ يقيناً نمى‌توانند. ما هنوز هم عبرت نگرفته‌ايم و تا هنوز در خواب‌