است و ما كمونيست‌ها را شكست خواهيم داد. شوروى‌ها، در افغانستان ماندنى نيستند و حتماً آن‌ها، شكست مى‌خورند. با چنين روحيه عالى، مرا تقويت مى‌كردند.

ملتى كه داراى چنين روحيه عالى باشد؛ هرگز! خوار و زبون نمى‌شود و هرگز! ذلت را نمى‌پذيرد. استقلال سياسى و حاكميت ملى، چنين ملت، هرگز! به دست بيگانه‌گان نمى‌افتد و تماميت ارضى آن‌ها به خطر مواجه نمى‌شود. ما اكنون در اواخر سال 1389 قرار داريم و به سال 1390 نزديك مى‌شوديم. شوروى‌ها، در سال 1367 رفتند. در 7 ثور، مزدوران آن‌ها در كشور ما آمدند و در شش جدى مستقيماً خودشان براى اشغال كشور ما آمدند و در 26 دلو 1367 نيز از افغانستان فرار كردند. ولى در اين مورد، بعضى تحليلات از جانب تحليل‌گران سياسى و صاحب نظران نظامى وجود دارد، مبنى براين‌كه آن‌ها مى‌خواستند، چند سال جلوتر از افغانستان خارج شوند؛ ولى غربى‌ها، نمى‌گذاشتند كه شوروى از افغانستان خارج شود. غربى‌ها به دلايل مختلف ماندن شوروى را به نفع خود مى‌دانستند؛ زيرا هرچند تلفات نظامى و خسارت مالى بر آن‌ها وارد مى‌گرديد، به نفع غربى‌ها