موضوع چهارم‌

مراحل قانونى احوال شخصيه شيعه است كه تقريبا اين قانون در مدت يك و نيم سال توسط آن‌عده از دانشمندان كه هم فقه را مى‌دانستند و هم علم حقوق را مى‌دانستند، تدوين شد. (البته علم حقوق خصوصى،) نه علم حقوق عمومى و حقوق بين الملل. چون احوال شخصيه شيعه به حقوق خصوصى مر بوط مى‌شود).

آنها زياد تحقيق كردند تا اينكه قانون احوال شخصيه را تدوين نمودند. اين قانون بر اساس متن فتاوى مشهور علماى شيعه، تدوين گرديد و از افكار و نظرات فردى كه بعضى از فقهاى شيعه داشتند، اجتناب شده است و فقط بر اساس فتواى مشهور علماى شيعه كه در طول تاريخ آمده (باستثناى مسايل مستحدثه) تدوين شده و بعد آنرا به وزارت عدليه فرستاديم.

آنهايى كه مى‌گويند اين قانون در خِفا تدوين شده و در آن عجله صورت گرفته، حرف‌هايى است كه دل خود را خوش مى‌كنند. اينان نمى‌دانند كه وزارت عدليه بخاطر محافظه كارى وزير شيعه آن، در مورد احوال شخصيه شيعه، بسيار احتياط نمود،[1] يعنى فوق قانون احتياط كرد. يك نسخه از اين قانون را به شوراى سرتاسرى علماى‌

[1] - آقاى سرور دانش كه در آن زمان وزير عدليه بود براى اينكه غربى‌ها نارحت نشود و خود نيز چند روزى بيشتر در مقام وزارت باقى بماند بيش از حد محافظه كارى نمود.