بخش سوم: احكام وصيت، ارث، وقف هبه‌

فصل اول: وصيت‌

تعريف و اقسام وصيت‌

ماده يكصد و هشتاد و يكم:

وصيت انشاى امرى است كه اثر آن معلق بر فوت وصيت كننده مى‌باشد و بر دو قسم ذيل است:

1- وصيت تمليكى: وصيتى است كه شخصى، عين يا منفعتى را به شخص ديگرى تمليك نمايد و موصى له قبل يا بعد از موت آن را لفظاً يا عملًا قبول نمايد. هر گاه موصى‌له، موصى به را قبل از قبول و بعد از فوت موصى، رد كند. در اين صورت وصيت باطل مى‌شود.

2- وصيت عهدى: عبارت است از هر نوع ايجاد تعهد كه به طور مستقيم ناظر به تمليك تركه نباشد.

طرز وصيت‌

ماده يكصد و هشتاد و دوم:

1) وصيت به لفظ ظاهر يا عملى كه صريح بر وصيت باشد، محقق مى‌شود. در صورت عجز از تلفظ، اشاره كافى بوده و ر صورت عدم امكان نطق مى‌تواند با نوشتن وصيت نمايد.

2) هرگاه وصيت مفيد به زمان يا وضعيت خاص باشد، وصيت صرف بعد از تحقق همان شرايط مورد نظر صحيح مى‌باشد مثلًا بگويد اگر در همين مرض بميرم يا امسال بميرم.

اركان وصيت‌

ماده يكصد و هشتاد و سوم:

وصيت داراى اركان ذيل مى‌باشد:

1- موصى: شخصى است كه وصيت مى‌نمايد.

2- جهت وصيت: مورد مصرف موصى به يا هدف از مصرف موصى به است.

3- موصى له: شخصى است كه به نفع او وصيت مى‌شود.

4- موصى به چيزى است كه موضوع وصيت قرار مى‌گيرد.

5- وصى: شخصى است كه براى اجراى وصيت معين مى‌شود.

شرايط صحت وصيت‌

ماده يكصد و هشتاد و چهارم:

1) موصى بايد در هنگام وصيت عاقل، مختار و اهليت تصرف در اموال و حقوق مالى را داشته باشد. ولى، وصى و قيم نمى‌توانند از طرف مولى عليه وصيت كنند.

2) جهت وصيت بايد مشروع باشد. وصيت در معصيت باطل است.

3) موصى‌له داراى شرايط ذيل مى‌باشد:

1- حين وصيت زنده باشد.