فايده چهارم: تحريك حس اجتماعى‌

فرد بدون اجتماع زندگى درستى نمى‌تواند، و اجتماع منظم بدون حس اجتماعى افراد صورت وجود به خود گرفته نمى‌شود و از نظر علم منطق نتيجه مى‌گيريم كه زندگى كامل بدون حس اجتماعى افراد ميسر نيست.

البته كه انسان بدون سفارشات دين هم مى‌تواند اين حس را داشته باشد ولى تا جايى كه منافع شخصى او از مال و جاه (شهرت و نيك نامى) توقع برده شود.

ولى دين اين توانايى را دارد كه اين منبع حياتى را تقويه نمود و حس اجتماعى افراد را آن قدر تحريك كند كه خود را مسئول اجتماع بداند به طورى منافع عمومى و فوائد اجتماعى كه هر چند به خودش راجع نگردد، او را به حركت آورد همان نحوى‌كه مصالح شخصى و فاميلى‌اش او را به حركت وا مى‌دارد و آن وقت است كه اجتماع سير تكامل خود را سپرى نموده به نقطه كمال خود مى‌رسد، و يا لا اقل به سير تكامل خود آغاز نموده از خمود و جمود و ركود نجات پيدا مى‌كند.

دين به وسيله ثواب‌هاى اخروى و پاداش‌هاى بهشتى خود جلو دل‌سردى‌هاى افراد را مى‌گيرد و آن‌ها را هميشه دل‌گرم به زندگى‌