5- در همين صفحه در مورد ابو حنيفه مذمتى از امام صادق (ع) نقل شده و نويسنده‌گان نااگاه از علم رجال، ان نام را بر امام ابو حنيفه حمل كرده‌اند و نميدانسته‌اند كه در بين راويان همين نام وجود دارد ولى اينان خيال كرده‌اند كه فقط يك نفر مسمى بهمين كنيه است!

6- در صفحه 17 و 18 براى به آب انداختن كتاب (اخلاق كارگزاران) بهانه‌هاى اسرائيلى را ذكر كرده‌اند.

و چنانچه مؤلف آن كتاب بيايد و بگويد كه مقصود من نظامهاى جبار اموى و عباسى بوده نه دوره خلافت راشده، اين سيادلها چه جوابى خواهند داشت.

7- اخرين ايراد جاهلانه آنان بر كافى اينست كه حديثى را از امام صادق (ع) نقل كرده كه قرآنى كه جبرئيل براى محمد (ص) آورده هفده هزار آيه داشت.

سپس بغرض ايراد نوشته‌اند يعنى چيزى بيشتر از دو چند قرآن موجود.

راستى نادانى مرض بى‌علاج است، شماره‌گزارى آيات كريمه قرآن از صدر اسلام نبوده و امريست حادث كه‌