آورده‌اند؛ درحالى‌كه، اشعث بن قيس از كسانى است كه پس از ارتداد دوباره در دوران خلافت ابى بكر اسلام آورد.[1]

اين صحيح‌ترين تعريفى است كه محققان اهل سنت، چون بخارى، استاد وى احمد بن حنبل و پيروانشان برگزيده‌اند.

ديگر تعاريف صحابه‌

تعاريف كم‌اهميت ديگرى نيز درباره صحابه وجود دارد؛ از جمله، كسى كه يكى از اوصاف چهارگانه ذيل را داشته باشد صحابى شمرده مى‌شود:

1. هم‌نشينى او با پيامبر صلّى اللّه عليه و اله طولانى باشد؛

2. روايات پيامبر صلّى اللّه عليه و اله را حفظ كرده باشد؛

3. در تاريخ آمده باشد كه همراه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله در جنگ‌ها شركت كرده است؛

4. در زمان حيات پيامبر صلّى اللّه عليه و اله به شهادت رسيده باشد.

از ديگر شروطى كه در تعريف صحابى نام برده‌اند بلوغ و هم‌نشينى با پيامبر صلّى اللّه عليه و اله است؛ هرچند مدت آن كوتاه بوده باشد.

بررسى و نقد تعريف ابن حجر

به نظر نگارنده، تعريف يادشده مجمل و ناقص است؛ اشكالاتى كه به نظر مى‌رسد از قرار ذيل است:

1- مقصود از ملاقات چيست؟ افرادى در بعضى سفرها مانند «حجة الوداع» همراه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله بودند و در نماز به ايشان اقتدا مى‌كردند و سخن آن حضرت را مى‌شنيدند،

[1] . محقق دقيق النظر و تيزهوش مى‌فهمد كه اهل حديث بر چه اساس و استدلال‌هايى، اشعث بن قيس را در رديف صحابه عدول مى‌دانند.