دوش در حلقه ما قصه گيسوى تو بود

تا دل شب سخن ازسلسله موى توبود

دل كه ازناوك مژگان تودرخون ميگشت‌

باز مشتاق كمان خانه ابروى تو بود

عالم از شوروشرعشق خبرهيچ نداشت‌

فتنه انگيزجهان غمزه جادوى توبود

من سرگشته كه از اهل سلامت بودم‌

دام راه ام شكن طره هندوى تو بود

مژده اى دل كه مسيحانفسى مى آيد

كه زانفاس خوشش بوى كسى مى آيد

از غم هجر مكن ناله و فرياد كه من‌

زده ام فالى وفريادرسى مى آيد

زآتش وادى ايمن نه منم خرم و بس‌

موسى آنجا به اميد قبسى مى آيد

كس ندانست كه منزلگه معشوق كجاست‌

اين قدرهست كه بانگ جرسى مى آيد

دوست را گرسر پرسيدن بيمارغم است‌

گوبيا خوش كه هنوزش نفسى مى آيد

مژده وصل تو كو كز سرجان برخيزم‌

طاير قدسم و از دام جهان برخيزم‌

به ولاى تو كه گر بنده خويشم خوانى‌

از سر خواجه گى كون ومكان برخيزم‌

برسر تربت من با مى و مطرب بنشين‌

تا به بويت ز لحد رقص كنان برخيزم‌

گرچه پيرم توشبى تنگ درآغوشم گير

تا سحرگاه ز كنار تو جوان برخيزم‌