هاى استينگر و تجهيزات نظامى پشتيبانى كند و بنابراين نياز به همكارى پاكستان داشت.

در اواسط دهه 80 ميلادى، سيا در اسلام آباد به يكى از بزرگ ترين قرار دستگاههاى اطلاعاتى آمريكا در جهان تبديل شده بود. تحقيقات آلفرد مكى تأييد مى كند كه با گذشت دو سال از آغاز عمليات مخفى سيا در افغانستان، (از 1979) سرزمين هاى مرزى پاكستان- افغانستان به بزرگ ترين توليد كننده هروئين در جهان تبديل شد؛ به طورى كه 60 درصد نياز آمريكا را تامين مى كرد. در پاكستان، جمعيت معتاد به هروئين درمقايسه با ساير كشورهاى جهان، بيشترين رشد را داشت، به طورى كه از نزديك صفر در سال 1979 به يك ميليون و دوصدهزار نفر در سال 1985 رسيد. سازمان سيا دوباره اين تجارت هروئين را به كنترل خود درآورد. جنگجويان مجاهدين، هر سرزمينى را كه در داخل افغانستان تصرف مى كردند، به روستاييان دستور مى دادند تا ترياك را به عنوان ماليات انقلابى كشت كنند. به طور گسترده و فراگير در پاكستان، رهبران (؟) افغان و سنديكاهاى محلى كه تحت حمايت سازمان اطلاعاتى پاكستان قرار داشتند، صدها آزمايشگاه هروئين را اداره مى كرند.[1]

[1] . مولّف، كتاب خاطرات رئيس تشكيلات جاسوسى فرانسه را در دوران جهاد خوانده كه چگونه او به واشنگتن رفته و بوش پدر را قانع كرده كه از راه پاكستان به افغانستان مواد مخدر بفرستد و به سربازان شوروى ضربه بزند و پس از چند روز چگونه بسته هاى مواد مخدر از پاكستان به افغانستان سرازير شده!