اكنون از اين اشعار مى توان فهميد كه كدام يك را يزيد تمثيل آورده است و كدام را خود انشا كرده يا به اندك بينونتى قرائت كرده، و هم در آنجا نقل كرده كه چون سرهاى شهدا را نزد يزيد پليد آوردند بانگ غرابى گوشزد او گشت، اين شعرِ كفر را كه بر او سجلّى بود انشا كرد:

و چون بانگ غراب را بر وى نابهنگام افتاد به حكم تطير دلالت بر زوال ملك مى كرد و به دو شعر از اشعار زبعرى متمثل شد و غراب را مخاطب ساخت:

(منتهى الآمال، ج 1/ 649)