حديث چهاردهم‌

صحيح بخارى، به شماره 3230، كتاب انبياء، اين حديث را از ابى موسى نقل مى كند: قال رسول الله (ص) «كَمُلَ مِنَ الرِّجال كَثيراً»؛ ازمردان [تعداد] زيادى به درجه كمال رسيدند، «وَ لَم يكمُل مِنَ النِّساءِ الّا آسيَة إمرَأَةَ فِرعَون وَ مَريم بِنت عِمران». امّا از زنها، تنها دو زن به درجه كمال رسيدند، يكى آسيه دختر مزاحم، همسر فرعون و ديگرى مريم بنت عمران. مادر عيسى (ع). اين دو زن مجلله به درجه كمال رسيدند، در واقع اگر تمام احاديثى كه در صحيح بخارى آمده جمع كنيم، چهارتا مى شوند: يكى هم درباره فاطمه زهرا (س) كه خوانديم كه: «فاطِمَةُ سَيِّدةُ نِساءِ اهلِ الجَنَّة»؛ فاطمه بى بى زنان بهشتى است و درباره خديجه (سلام الله عليها) كه آمده: «خَيرُ نِسائِها خَديجَة»؛ بهترين زنهايشان خديجه است، پس اين چهار زن به درجه كمال رسيده اند؛ اول اينها زن فرعون است، آسيه زن فرعون كه در قرآن هم داستانش ذكر شده، به جايى رسيد كه قرآن قصه زن فرعون را بيان مى كند و ياد او را در دنيا جاودان ساخت. در آن زمانها جايز بوده كه مثلا شوهر كافر باشد و زن مسلمان. ولى در اسلام براى زن مطلقاً جايز نيست كه با مرد كافر ازدواج كند؛ چه خويشاوندانش باشد چه بيگانه باشد. كافر به اين معنا