خود را بياوريد و ما هم زنهاى خود را مى آوريم. پيغمبر زوجات خود، أُمّهات مؤمنين (رض) را نياورد، بلكه فاطمه (س) را آورد، خب معلوم است كه فاطمه سلام الله عليها عزيزترين افراد در نزد او بوده است تا به مردم بفهماند كه من به اين نبوتى كه دارم صد در صد يقين دارم. بگذار كه عذاب بر ما نازل شود. پيغمبر مى دانست كه برحق است و عذاب بر او نازل نمى شود. لذا فاطمه و على و حسنان را آورد. «فَقالَ هؤُلاءِ أهلى» اينان «أهل» من است، اينها «اهل خانه» نيستند، آنجا اتاق نبود. «فقال هؤُلاءِ أهلى» منحصر مى كند كه اهل بيت پيغمبر همين چهار نفر است. در موقع نزول آيه تطهير هم همين چهار نفر بودند، اينك كه در معرض خطر قرار مى گيرند (به حسب ظاهر) بازهم همين چهار نفر را همراه خود آورده و آنها دليل نبوت خود براى نصارى بيان مى كند كه آنها ترسيدند و خود را داخل غائله نكردند. «هؤُلاءِ أهلى» اينها «أهل» منند. پس در هرجايى از قرآن و حديث كه «أهل» بيايد، اين چهار نفر مراد است.

حديث پنجم‌

اين روايت هم از «جامع ترمذى» است، در صفحه 225: عَن اسامة، «فقال (ص): هذان أبناى»؛ اين دو تا پسران من هستند، «أللّهم إنّى أُحِبّهُما»؛ بارخدايا! من حسن و حسين را دوست دارم «وَأُحِبُّ مَن يحِبّهُما» اينها