بسيار لذتهاى موقتى و جزئى كه دردهاى شديد و طولانى را در پى دارد، و سعادت انسان نه در اختيار اين لذتها كه در ترك آنهاست. و هم چنين از رنجى كه لذت بادوام را در پى دارد نبايد دورى كرد. لذتهائى است كه مقام آدمى را خدشه دار مى‌كند و بايد از آن دورى كرد. و همچنين از تمايلات غير طبيعى مانند قمار، شراب و مخدرات و امثال آنها و تنها بايد به تمايلات طبيعى لازم مانند خوردن آشاميدن پرداخت، و تمايلات طبيعى غير لازم مانند رياست طلبى و تفوق جوئى بايد شرايطى مراعات شود.

او برعلاوه اينها به لذت روحانى معتقد بوده و سفارش نموده است كه از راه كنترل غرايز و پاى بندى به فضايل اخلاقى بايد بسوى آن شتافت كه بادوام تر از لذت جسمانى مى‌باشند.

البته اكثر كلمات او كه متضمن يك سلسله كليات است شايد مورد قبول اكثر صاحب نظران واقع شود ولى وقتى كه نوبت بذكر مصاديق و بيان جزئيات برسد مسلما افكار متفاوت خواهد شد.

نهم- اخلاق دينى‌

مسائل اخلاق دينى چه از نظر غايت و ضمانت اجرائى و چه از نظر استدلال بر تمام تفصيلات آن دچار اشكال نمى‌شود، متدين بعلت ثواب اخروى و يا رضاى خدا، و محبت به او مى‌تواند هرگونه رنج و محروميت را در راه تصفيه باطن و اخلاق اجتماعى تحمل كند، و از نصوص دينى بر صحت آن استدلال كند.

واما كافى بودن مسايل اخلاق دينى بر تمام نيازمنديهاى معنوى و روحانى و اجتماعى، مربوط بصحت دينى مى‌شود كه‌