3- كسى كه همسايه‌اش را نفرين كند در حالى كه خداوند راهى براى او قرار داده است كه فروش منزل و رفتن از همسايگى او باشد.

4- مردى كه بخانه‌اش نشسته و از خدا روزى مى‌خواهد باو گفته مى‌شود مگر ترا بطلب رزق امر نكرده‌ام؟

5- مردى كه مال دارد و بدون دو شاهد قرض (نسيه) بدهد (و طرف آنرا انكار كند) به او گفته مى‌شود آيا ترا بگرفتن شاهد امر نكرده بودم.[1]

ولى در اينجا نيز ظاهراً مراد اين نيست كه دعاى اين افراد حتماً و قطعا قبول نمى‌شوند، و دعاى آنان كالعدم است و اين روايات را بمنزله مخصص و مقيد عمومات و مطلقات وارده در ترغيب دعا بدانيم كه گمان نمى‌رود هيچ دانشمندى به آن راضى گردد مسلما احتمال قبولى دعا در اين موارد مثل ساير موارد ميرود هرچند كه اين احتمال تا حدودى مرجوح و ضعيف باشد. واللّه العالم.

چهارم- علت قبول نشدن دعا

گاهى يا غالباً دعاى بعضى و يا اكثر دعا كنندگان مورد قبول خداوند واقع نمى‌شود كه باعث دل سردى و نااميدى و بالأخره منجر به ترك دعا مى‌شود ولى نصوص دينى با اين نااميدى مبارزه مى‌كند و مردم را به ادامه دعا و الحاح تشويق مى‌كند چه ممكن‌

[1] - ص 274- 275