جَمِيعاً

زنده نمودن يكتن به منزله زنده نمودن همه مردم است و تأويل احياءدرآيه در روايت معتبرى به هدايت نمودن شده است. يعنى اگر خدا توفيق هدايت يك انسان را به آدمى بدهد مثل اينست كه همه انسانيت را هدايت نموده است. چه ثوابى!

بر اساس اهميت هدايت، گناه گمراه ساختن مردم بجز بهدايت دوباره آنان از گمراهى بخشودنى نيست (رجوع شود بحدود شريعه فى محرماتها ج 2 ماده اضلال)

بنابراين آدم عاقل بايد مواظب باشد كه بنام دين، مذهب اصلاحات انقلاب، حزب، سازمان، انجمن و جمعيت مبارزه با جهل و خرافات، كمك به محرومين، انسان دوستى و ساير عناوين مردم را از راه حق و حقيقت و از حلقه ضوابط اخلاقى و دايره تكاليف شرعى بيرون نبرند و گمراه شان نسازند كه گناه آن بسى بزرگ است و مردم خود نيز متوجه باشند كه شيادان روباه صفت و عقده‌اى احمق دين و دنياى آنان را تباه نسازند. و اللّه المستعان.

هشتم- دفع بدى به نيكى‌

در قرآن بر علاوه سفارش به عفو و خوبى نمودن به يك فضيلت عالى ترى امر مى‌كند و آن جزا دادن بدى بخوبى مى‌باشد وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ[1] و سلام دادن در جواب بدگوئى‌

[1] - سوره رعد/ آيه 23، و سوره قصص/ آيه 55.