اين كار وادار كرد؟ عرض كرد: با خود گفتم اگر پيامبر باشد به او ضرر نمى‌رساند و اگر پادشاه باشد مردم را از او راحت مى‌سازم، حضرت او را عفو فرمود.[1]

امام چهارم (ع): روز قيامت وقتى همه مردم را خداوند جمع نمايد يكى آواز دهد: اهل فضل كجايند؟ جمعى برخيزند و ملائكه به آنان گويند فضل شما چه بوده؟

گويند: وصل مى‌كرديم به كسى كه از ما مى‌بريد و عطا مى‌كرديم به كسى كه ما را محروم مينمود و عفو مى‌نموديم از كسى كه بما ظلم مى‌كرد. به آنان گفته مى‌شود راست است داخل بهشت شويد.[2]

هفتم- خوبى و احسان:

رسول اكرم (ص):

«لا تزهدن في المعروف عند اهله»

خوبى را از اهل آن دريغ مدار.

امام صادق (ع):

اصنع المعروف الي من هو اهله و الي من ليس من اهله فان لم يكن هو اهله فكن انت من اهله»

خوبى را بجا آور باكسى كه اهل آنست و با كسى كه اهلش نيست اگر او اهل خوبى نبود تو اهلش باش.

و عنه (ع) ايضا:

«اصنعوا المعروف الي كل احد فان كان اهله و الا فانت اهله»

ولى گاهى خوبى با اشرار وبى دينان نتيجه خوبى‌

[1] - موثقه ابى بكير ص 402 ج 71 بحار الانوار.

[2] - ص 165 ج 6 الوسايل