بنده بايد متانت ايمانى خود را در هيچ حالى از دست ندهد و در صراط مستقيم عبوديت ثابت قدم باشد.

هجدهم- سخاوت‌[1]

بخل، امساك مال است در جائى كه سزاوار بذل باشد. اسراف، بذل مال است در جائى كه امساك آن سزاوار باشد و عقلاء در آنجا به صرف مال اقدام نكنند از اين دو تعريف، تعريف سخاوت بدست مى‌آيد كه بذل مال است در جائى كه بذل سزاوار باشد.

اسراف و تبذير همانطورى كه در جزء اول «حدود الشريعى في محرماتها» بيان شده است از محرمات شرعى مى‌باشد و بخل شرعا و عقلا قبيح است و سخاوت حسن و نيكو.

آيه 38 سوره نساء: آنانيكه بخل مى‌ورزند و به بخل امر مى‌كنند و آنچه را كه خداوند از فضل خود به آنان داده است پنهان مى‌دارند (بجزاى خود خواهند رسيد) وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً

آيه 180 آل عمران: آنانيكه به آنچه خداوند بايشان داده است بخل مى‌كنند نپندارند كه بخل براى آنان خير است بلكه شر است‌

[1] - سخاوت از يك نظر به اين قسمت مربوط است و از يك نظر به قسمت سوم علم اخلاق مربوط مى‌شود و شايد پاره ديگرى از صفات نيز ذوجهت باشد.