اسلامى در كشور است.

ولى باز اين سؤال باقيست كه آيا حكومتها مانند ملاك خصوصى مى‌توانند رونق اقتصادى را حفظ كنند و به تعبير ديگر آيا پيشرفت اقتصادى بدون يك رقابت سالم ميسر است يا نه؟ جواب آنرا بايد از اهل فن آن سؤال نمود گو اينكه تجربه و مشاهدات نگارنده در گذشته در بعضى از كشورها روش ملى كردن صنعت و تجارت را از جانب حكومتها ناتوان يافته است.

باز هم درباره زهد

گفته شده است كه زهد ترك دنيا بوسيله دل و اعضاى بدن است مگر به اندازه ضرورت.

بنابراين اگر ترك دنيا با تمايل قلبى به دنيا و با مشقت باشد زهد نيست كه تزهد است (زهد را بخود بستن)[1]

و اگر ترك دنيا با سهولت و بدون ميل باطنى بدنيا و براى آخرت باشد مرتبه متوسط زهد است.[2]

و اگر ترك دنيا از روى شوق و بخاطر حقارت و بى ارزشى دنيا باشد نه اينكه آنرا مهم دانسته و بخاطر آخرت كه مهمتر است ترك كند، بلكه دنيا را چون مگس مرده‌اى بداند و آخرت را يك دانه ياقوت گرانبها كه از ترك مرده مگس و گرفتن ياقوت مقابله ومعامله‌اى متصور نشود، و اين را مرتبه اعلاى زهد گفته اند.

[1] - در گذشته گفتيم كه ترك مازاد بر حاجت بعيد نيست. كه مصداق زهد باشد و زندگانى ائمه را بر آن شاهد آورديم.

[2] - شايد درجه آخر زهد شرعى همين باشد.