استغفار نمايد، و اگر قابل جبران است جبران نمايد و نفس را سرزنش نمايد و تصميم بر ترك آن در آينده بگيرد. و مهم تر اينكه فكر كند كه در مدت كم عمر آينده چه كارى كه بنفع واقعى اوست انجام دهد، و چگونه رابطه خود را با خدا و مخلوق او بهبودى بخشد، چه بسا كه تفكر يك ساعت موجب بركات مستمرى بشود.

مراقبه يعنى هميشه مواظب ظاهر و باطن خود باشد كه انحراف نيابد و بداند كه خداوند عزوجل هم مراقب او است. إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً

امام كاظم (ع) در صحيح ابراهيم مى‌گويد:

«ليس منا من لم يحسب نفسه في كل يوم فان عمل حسنا استزاد الله، و ان عمل سيئا استغفر اللّه منه و تاب اليه‌

از ما نيست كسى كه هر روز با خود حساب نكند اگر كار خوبى كرده بود بدنبال بيشتر آن باشد، و اگر كار بدى كرده بود استغفار و توبه نمايد.

بهر حال اگر علم را سرمايه و ثروت فرض كنيم. تفكر تجارت و معامله است، سرمايه بدون معامله در معرض نابودى و بسر رسيدن است، و هر آدم عاقل مى‌تواند توسط فكر مجهولاتى را كشف كرده و در خزانه معلومات خود آنها را اضافه نمايد.[1]

به اين آيه مباركه دقت كافى بنمائيد كه تفكر نكردن چه‌

[1] - تعريف فكر را از علم منطق( مانند منطق مظفرى) بدست آورديد و علم اخلاق محل بحث آن نيست.