قسمت دوم: اخلاق فردى انسان‌

آدمى ولو تنها زندگى كند از نظر شريعت اسلام شايسته است داراى اخلاق و صفات زير باشد:[1]

اول- تفكر

چنانچه پرواز طياره بدون به حركت در آوردن و روشن كردن موتور آن ميسر نيست، تكامل انسان هم بدون به حركت در

[1] - قرآن مى‌فرمايد: لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ چرا مى‌گوييد چيزى را كه خودتان آنرا بجا نمى‌آوريد، بلى اول بايد آدمى خود را اصلاح كند بعد براى ديگران درس بگويد و كتاب بنويسد، بدبختانه نگارنده اين اوراق، از پاره‌اى از صفات خوب اخلاقى كه در اين دو قسمت بيان مى‌شود عارى و خالى مى‌باشد« عامله اللّه و جميع المؤمنين بلطفه الخفي».

لذا مؤلف مقصر از خداوند تبارك و تعالى معذرت مى‌طلبد و بمنظور مخالفت نكردن با آيه مباركه فوق بمطالعه كنندگان اين كتاب صريحا اعلام مى‌دارد كه در بيان آن صفاتى كه در نفس خام و ناقص نگارنده وجود ندارد( در هر سه قسمت) غرض، تذكر نفس سركش خود اوست نه سفارش به خوانندگان عزيز، استغفراللّه الذي لااله الا هو الحي القيوم و اتوب اليه، توبة عبد ذليل خائف مسكين مستكين لايستطيع لنفسه نفعا و لا ضرا و لا حيوة و لا موتا و لا نشورا و استشفع بمحمد و آله الطاهرين صلوات اللّه عليهم اجمعين.