گناهان كبيره است. ايمن شدن از عذاب خدا نيز در دو روايت صحيح از كباير شمرده شده است.[1] فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ‌ از مكر خدا جز مردم زيان كار ايمن نشوند. و كرم خدا او را مغرور نگرداند يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ‌ وقتى يأس از رحمت و مكر از نقمت هر دو حرام موكد و كبيره شد[2]. نتيجه آن خوف و رجاء است، در نفس مؤمن حالتى بوجود مى‌آيد كه هم از خداوند ترسناك باشد و هم به او اميدوار.

وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ‌ و إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ‌ و مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ‌ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ‌ تنها مؤمنين كسانى اند كه وقتى خدا ياد مى‌شود دلهاى شان مى‌ترسد و مى‌لرزد وقتى آيات ما بر آنها خوانده مى‌شود ايمانشان زياد مى‌شود و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند.

هفدهم- گمان خوب‌

الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ‌[3]

[1] - ص 379، ص 390 مصدر سابق.

[2] - وفي حرمة اليأس في الامور العاجلة ممااثبتت التجربة صعوبتها محل نظر لابد من الرجوع الي اطلاق النصوص و اللّه العالم.

[3] - سوره فتح/ آيه 6